معرفی فلور، شکل زیستی، عناصر رویشی و زیستگاه گیاهان اطراف سد سپیدرود

دریاچه سد سپیدرود با وسعتی معادل 56 کیلومترمربع در حاشیه غربی شهر منجیل واقع شده است. ارتفاع آن از سطح دریای آزاد حدود 300-400 متر و میزان متوسط بارندگی سالانه 7/213 میلی‌متر است. پوشش‌گیاهی غالب اطراف آن از نوع تیپ رویشی درمنه-بادام‌کوهی است. بر اساس جمع‌آوری گیاهان طی سال‌ 1389، 239 گونه از منطقه تشخیص داده شد. از این تعداد، یک گونه سرخس، دو گونه بازدانه، 210 گونه نهان‌دانه دولپه‌ای و 26 گونه نهان‌دانه تک‌لپه‌ای است که به 57 تیره و 194 جنس تعلق دارند. بزرگترین تیره‌های گیاهی از نظر تعداد گونه به ترتیب: Asteraceae (18 درصد)، Poaceae (5/7 درصد)، Brassicaceae (7/6 درصد)، Lamiaceae (3/6 درصد)، Fabaceae (4/5 درصد)، Chenopodiaceae (4/5 درصد) و Caryophyllaceae (5 درصد) هستند. در میان گیاهان این منطقه از لحاظ شکل زیستی، تروفیت‌ها با 5/48 درصد و همی‌کریپتوفیت‌ها با 5/25 درصد فراوان‌ترین شکل زیستی گیاهان منطقه هستند. 7/47 درصد گونه‌های گیاهی منطقه از عناصر ناحیه رویشی ایرانی-تورانی‌اند. اراضی آهکی سنگریزه‌ای با 178 گونه گیاهی بیشترین غنای گونه‌ای را در میان زیستگاه‌های مختلف منطقه دارند.